ZET DIE STAP, HET BRENGT JE VEEL!

Ik heb voor het eerst, de laatste keer was toen ik 16 jaar was, op een brommer gereden. Nou een brommer, hij lijkt totaal niet op wat ik vroeger had. Een scooter, breed stuur, kleine wielen, ziet er super uit. Dus gisteren voor het eerst op pad met de scooter. De route die ik moest rijden in mijn hoofd al doorgenomen, aangepast waar mogelijk, obstakels als hellingen zo veel mogelijk uit de weg gegaan. Gisterochtend was het dan zover. Toch wel knikkende knieën, spannend, zo’n gevoel van waar begin ik aan.

Waar ik al niet mijzelf over druk maakte: krijg ik hem straks wel op de standaard, lukt het mij om de kettingslot open te krijgen, kan ik de pont over met de strippenkaart voor de fiets of moet ik een nieuwe kopen, oh ik heb geen kam meegenomen. Over de dijk, dat was in mijn hoofd de makkelijkste manier zonder te veel obstakels. Echt niet, hebben ze bij de oprit naar de dijk en nog een heel stuk op de dijk over het asfalt nieuw grint gestrooid. Ik héél rustig de dijk op, voelde natuurlijk de scooter alle kanten op glippen, het eerste stuk op de dijk was ook niet beter. Gelukkig was het niet de hele weg zo en kon ik gaan rijden. Ook op de pont viel het mee, de hellingen kon ik met de scooter op. Ik kreeg de scooter op de standaard en ook het kabelslot kon ik hanteren. Achteraf, waar maakte ik mijzelf druk om?

Zo ga ik vaak over mentale drempels heen. Het is eerst heel spannend, voordat ik start denk ik waar begin ik aan en dan blijkt het toch mee te vallen en wordt het zelfs leuk en levert het mij iets op.

Het levert mij vooral op dat ik de volgende keer weer een stap durf te zetten, natuurlijk gaat er dan weer van alles door mijn hoofd, maar ik doe het en vaak zat lukt het ook!

Ilona Weggeman

Loopbaancoach